28-Jan-2017

De "gatentheorie" is gevaarlijke bullshit

Als "onvrijwillig" single word je nogal eens geconfronteerd met wisecracks als:

• een verbinding aangegaan vanuit behoeftigheid is gedoemd te mislukken;
• als je een gat ervaart kan dat nooit door een ander worden gevuld;
• je moet eerst maar eens van jezelf leren houden;
• een symbiotische relatie is minderwaardig".

Ik heb dat allemaal lang voor zoete koek aangenomen, maar ik begin er steeds meer van overtuigd te raken dat dit weer een typisch voorbeeld van "correct" denken, en eigenlijk schadelijke bullshit is!

Laten we eerst eens van een simpel voorbeeld uitgaan. Een man heeft een oogafwijking waardoor hij niet mag autorijden, maar hij kan wel heel lekker koken en doet dat ook heel graag. Zijn vrouw rijdt al twintig jaar schadevrij 30.000 km per jaar, maar weet er in de keuken niet veel van te bakken.
Hier is duidelijk sprake van gaten die tot grote tevredenheid van beide partners wederzijds door elkaar gevuld kunnen worden. Daar lijkt me helemaal niets mis mee.

Het verweer van de wisecracker is dan waarschijnlijk, dat die niet te vullen gaten een heel ander soort gaten zijn, meer emotionele gaten. Ik denk dat er op zijn minst sprake is van een glijdende schaal, en waar ligt dan de grens tussen wel en niet te vullen?

Het zal ontegenzeglijk steeds moeilijker worden naarmate er sprake is van diepere emotionele gaten, en op een gegeven moment zal dat zonder therapie niet lukken. Maar het moet echt wel héél erg zijn wil het onmogelijk zijn. Mensen met de meest afschuwwekkende achtergronden laten ons keer op keer verbaasd staan over de enorme emotionele veerkracht waarover ze blijken te beschikken.

En dan over behoeftigheid.
Mensen gaan toch een relatie aan omdat daarmee een aantal belangrijke behoeften wordt vervuld? Dat doen ze toch niet uit een puur altruïstisch liefdegevoel? Als dat zo was zou de mensheid snel uitgestorven zijn.
Een relatie kan in heel belangrijke mate voorzien in voor ons heel belangrijke behoeften aan intimiteit, seksualiteit, gezien worden, support en steun in lastige situaties.
Mensen neigen niet voor niets naar relaties. Dat is een biologische drang, die belangrijk evolutionair voordeel biedt, juist omdat daarmee in die belangrijke behoeften wordt voorzien. Uit onderzoek blijkt keer op keer weer dat mensen die een relatie hebben gemiddeld genomen gezonder, weerbaarder en gelukkiger zijn dan singles.

Mogelijk geldt het niet voor mensen die verlicht zijn, maar voor gewone stervelingen is het denk ik vrijwel onmogelijk om in je eentje iets te ervaren wat in de buurt komt van de intieme verbondenheid met een levenspartner.

Stellen die na 40 jaar nog steeds verliefd en heel sterk op elkaar btrokken zijn, weten kennelijk nog steeds wederzijds heel belangrijke behoeften van elkaar te vervullen. Velen van ons zien zo’n relatie als een heel nastrevenswaardig ideaal, en dat is dan ineens niet symbiotisch?

Bij mensen met een stevige persoonlijkheidsproblematiek, of mensen die kampen met ernstige hechtingsstoornissen zijn relaties meestal heel problematisch en vaak destructief. Ze kunnen meestal niet zonder professionele hulp gerepareerd worden.
Maar zulke mensen impliciet etiketteren als ongeschikt voor een intieme relatie is echter heel schadelijk. Dat is bij voorbaat de handdoek in de ring werpen en heeft een heel sterke demotiverende en daardoor zelfvervullende werking.
Gelukkig komt er de laatste tijd steeds meer wetenschappelijk bewijs dat die ongeneeslijk geachte kwetsuren wel te helen zijn.

En als het enigszins mogelijk is dan is een intieme relatie juist de meest gunstige conditie voor een zo’n helingsproces.

Binnen een relatie komen problemen het meest duidelijk aan het licht
En er wordt ook heel helder wat er te verliezen is. Als er winst geboekt wordt betaalt die zich onmiddellijk uit. Dat is allebei heel motiverend.
Bovendien ben ik er van overtuigd dat de helende kracht van liefde niet te evenaren is.

Je mag aan de wisecracks aan het begin van dit blog dan ook niet meer betekenis hechten dan de waarschuwing "je moet niet denken dat een relatie de oplossing voor je problemen is". (Het kan wel een heel goede weg naar die oplossing zijn.)
En ik zou zeggen: “Zeg dan dat in plaats van verwarring te zaaien, met die slecht gedefinieerde wisecracks”.

Breng dit blog onder de aandacht van een vriend

reactie van A.R. --- 28-Jan-2017 23:57
----------------------------------------------------------------
Hoi Jeroen, ik ben het helemaal met je eens. Verbinden vanuit behoefte is gewoon een natuurwet. En ontbinden evenzeer. Er zijn een hoop dominees die het erg goed getroffen hebben met hun leven en vanuit goedbedoelde (?) houding de minder‐gelukkigen nog eens met een vinger in de wonde wrijven dat het ongeluk vooral voortkomt uit een falende levenshouding; (eigen schuld). Ik begin langzamerhand vaardig te worden om deze bullshit snel te herkennen en van me af te laten glijden. Ze weegt namelijk nog tig keer zwaarder dan het gat wat er al zat. Succes met shit‐ruimen. Leve de luchtigheid van het GAT.

reactie van Anna --- 29-Jan-2017 09:37
----------------------------------------------------------------
Ha Jeroen!! Helemaal eens met die bullshit van die one‐ liners! Dat zou impliceren dat alle mensen met relatie wijs en tevreden met zichzelf zouden zijn. Geloof ik niets van. Is ook een irreële verwachting. Nu lijkt het me altijd voor iedereen wijsheid om aan dat genoemde thema voor jezelf op z‘n tijd de nodige aandacht te hebben (warmte en echte waardering voor jezelf kunnen hebben) , maar dat is een ander verhaal. Raar principe; die ‘wijsheden‘ gericht aan alleenstaanden!! Ook vaak gehoord vroeger; zelfs van nabije vriendinnen. Misschien is het zelfs soms ook wel eens omgekeerd: dat juist diegenen met een prettige band met zichzelf een slechte relatie durven afbreken en het langere tijd aankunnen om in tevredenheid alleen te wonen..

reactie van Eriberto --- 29-Jan-2017 12:54
----------------------------------------------------------------
Vroeger benoemden ze wisecracks met het woord bakerpraatjes. Dat had toen voor mij de betekenis van onzin. De huidige wisecracks, of kreten, of meningen die de lucht ingeslingerd worden moet je, denk ik, altijd met de nodige achterdocht bekijken. Ze worden altijd met een soort van nadruk geuit en die nadruk is dan de onderbouwing van de kreet. Wanneer iemand zo‘n kreet uit, vraag dan altijd door. Bijna altijd blijft er dan na een aantal vragen niets van de oorspronkelijke kreet over.

reactie van Jeroen Clausman --- 29-Jan-2017 13:05
----------------------------------------------------------------
Beste Erlberto Bedankt en Gefeliciteerd: je hebt de honderdste reactie op mijn blog geplaatst. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk, maar lang niet iedereen (ik meestal ook niet) is zo wakker als jij. En het zijn ook niet alleen maar terloopse opmerkingen. Op het gedachtengoed dat achter deze wisecracks schuilt is een heel boek gebaseerd, een enorme bestseller: Verslaafd aan de liefde!

Geef een reactie

* verplicht veld