09-Dec-2016

Verlangens: richtingaanwijzers van onze ziel

Veel mensen associeren Tantra vooral met seksualiteit. De voor mij belangrijkste boodschap van Tantra gaat echter niet specifiek over seksualiteit. Er is een Hollandse tegeltjeswijsheid die heel compact iets over de essentie van tantra zegt: "Het hebben van de zaak is het einde van het vermaak". Niet de vervulling is het belangrijkste, maar het is het verlangen zelf waar het om gaat.

Heel veel godsdiensten en spirituele tradities staan heel wantrouwig ten opzicht van verlangens. In het slechtste geval is zo’n beetje alles wat fijn is zondig of op zijn minst heel verdacht, en in het beste geval moeten verlangens vooral beteugeld worden.

Ik heb dat altijd een nog al kleurloos en weinig aantrekkelijk perspectief gevonden, waar ik niet van harte in mee kon gaan. De wereld biedt toch zoveel kleurigs en zoveel om van te genieten, dat is er toch niet alleen maar om ons in het verderf te storten?

De boodschap van de Tantra was daarom een verademing voor mij. Iets waar ik wel voluit in mee kon gaan, En die boodschap luidt: erken al je verlangens. Eigen je je verlangens toen, hoe irrealistisch ze ook mogen zijn.

Op het eerste gezicht klinkt dat heel aantrekkelijk.
Maar in de praktijk zijn er nog wel de nodige obstakels. We zijn er namelijk heel goed in om de verlangens waarvan we denken dat ze toch niet vervuld kunnen worden, uit ons bewustzijn te verdringen, omdat we bang zijn dat de confrontatie met niet vervulde verlangens te pijnlijk is.
Er is een moment in mijn leven geweest dat ik bewust gedacht heb: "Ja ik ga daar een beetje voelen wat ik eigenlijk echt verlang, mooi niet dus, als ik dat doe ga ik dood." (Wat overigens boekdelen spreekt over de intensiteit van die verlangens)
Het ontkennen van onze verlangens maakt echter dat we onszelf afsluiten van de vitale energie die achter dat verlangen zit, dat we onszelf voor dat aspect van ons leven als het ware dood verklaren. Als we van bijna al onze verlangens afgesneden zijn komen we in een depressie.

De tweede "maar" is misschien nog lastiger: we moeten ons er niet druk over maken of de verlangens vervuld worden. We mogen wel streven naar de vervulling van die verlangens. Ze zijn immers de brandstof die onze motor in beweging zet. Maar de boodschap is: de verlangens zijn belangrijker dan de vervulling.

In eerste instantie lijkt het dat je wel heel verlicht moet zijn om dat te kunnen omarmen. Maar in tweede instantie is het zo vreemd nog niet. De hierboven geciteerde tegeltjeswijsheid geeft het al aan.
Als we bijvoorbeeld verliefd zijn is dat op zich een prachtige liefdeservaring ook als we nog niet weten of de liefde wederkerig is. Als verlangen al geen liefde is dan is het op zijn minst een nauw verwante verschijningsvorm van dezelfde energie, zoals ook bezieling, flow, passie voor je werk dat zijn.
Verlangen is liefde voor het leven. Het is levensenergie..

Ik denk dat onze verlangens ook de richtingaanwijzers van onze ziel zijn, ze wijzen ons weliswaar niet rechtstreeks de weg naar de verlichting, maar wel de kortste weg, namelijk de weg langs alle dingen die we moeten leren, ook al is dat vaak door ons hoofd te stoten.

Een mens heeft oneindig veel verlangens veel meer dan er in een mensenleven vervuld kunnen worden, want elke keer dat een verlangen is vervuld, duiken er weer nieuwe verlangens op. Dat lijkt in eerste instantie heel ondankbaar, maar dat hoeft het zeker niet te zijn, het is een manifestatie van onze levensenergie, eigenlijk schuilt er juist een gretige dankbaarheid voor het leven achter.
De valkuil is dat je te geobsedeerd raakt door de vervulling van een specifiek verlangen. Dat je denkt dat je alleen gelukkig kan zijn als nu juist dat ene verlangen vervuld wordt. Dat maakt je blind voor de mogelijke vervulling van al die andere verlangens.
De kunst is onbevangen in het leven te staan, en er vertrouwen in te hebben dat het je zal brengen wat je nodig hebt. Hoe vaak gebeurt het niet dat iets dat we verlangen niet doorgaat, maar dat er juist daardoor iets gebeurt wat nog beter voor ons is: de zogenaamde blessing in disguise. Als je goed doordenkt betekent dat dat we eigenlijk zelf niet eens weten wat goed voor ons is. Dus waarom zouden we ons dan al te druk maken?

klik op de afbeelding voor een grotere weergave

Tuin der Lusten, Jheronimus Bosch

Mijn Tantraleraren hebben wel eens gezegd dat de hele natuur een groot feest van verlangen is. De zaadjes die kiemKiemenen worden gedreven door een groot verlangen zich steeds verder te ontplooien. De duizenden bladeren aan een eikenboom die zich verlangend uitstrekken naar het licht van de zon. Het verlangen van alle levende wezens zich voort te planten en de evolutie van het leven dat zich in een steeds complexere veelvormigheid ontvouwt in die, in kosmische proporties flinterdunne, buitenste schil van onze moeder aarde.

Breng dit blog onder de aandacht van een vriend

reactie van Jalada Goddijn‐Koopmans --- 10-Dec-2016 12:32
----------------------------------------------------------------
Dag Jeroen, Dank je wel voor weer een inspirerend blog over een sspect van de liefde. Ik lees ze elke keer direct als ik je melding krijg en met veel plezier en veel herkenning. Verlangen is een belangrijk deel van het leven zoals je ook beschrijft. Ik denk dat verlangen een soort uitdrukkkingskracht is van het leven om zichzelf vorm te geven op allerlei verschillende manieren. Het is zeker niet iets om onderdrukt te worden, al proberen de godsdiensten (en wijzelf vaak ook) dat wel. Ik denk dat sit een middel was⁄is om de mensen onder controle te houden, want verlangen is een hele sterke kracht. En dat konden ze alleen doen door angst te zaaien, want angst en liefde kunnen niet samen gaan. Verlangen is een aspect van liefde, van de liefde voor het leven, voor creatie, om uitdrukking te geven aan onze diepste eigenheid. Seksualiteit is ook de ultieme kracht gericht op de creatie van nieuw leven, al heeft deze kracht ook veel meer te bieden dan alleen reproductie. Ik ken ook de spreuk die je noemt: “Het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak“ en heb ook de waarheid ervan ervaren. Ja, het proces is belangrijk, de weg er naar toe, waar je dan ook naar toe wilt. De reis⁄weg is het doel. Dat probeer ik ook door te geven in mijn werk als opruimcoach. Een net huis is niet waar het om gaat. Dat maakt je niet gelukkig, al kan dat wel zo lijken als je in de chaos zit. Alleen aanwezig durven zijn bij alles wat er nu is in je leven, chaos, pijn, verdriet, onmacht, wat dan ook, dat brengt je bij je diepste zelf en dat is liefde en daar is geluk. De moed hebben om aanwezig te zijn bij en met alles wat er zich aandient in je leven. Nee, je doel bereiken is fijn en geeft even een euforie, maar heel snel daarna dient zich al weer een nieuw verlangen aan. Verlangens zijn de bruisende ‘bubbels‘in de stroom van het leven. Afgelopen weekend ben ik naar een zeer inspirerende retreat van Jeff Foster geweest. Ik denk dat deze man jou ook erg zou kunnen inspireren, omdat zijn gedachtegoed erg aansluit bij wat jij schrijft. Ik weet niet of je hem kent, maar er staan korte filmpjes van hem op You Tube. Ik heb zijn nieuwste boek gekocht: “The Way of Rest“, wat ook in het Nederlands is vertaald, maar ik lees het liever in de oorspronkelijke taal. Nogmaals bedankt voor al je blogs Jeroen! Ik hoop dat je doorgaat met het schrijven ervan. Jalada PS. Wat een prachtig filmpje ook, die time lapse!

reactie van carolien --- 10-Dec-2016 17:11
----------------------------------------------------------------
goed verwoord, mooi filmpje. thnx

Geef een reactie

* verplicht veld