27-Aug-2016
De vraag is: is het nobeler dat je je onafhankelijkheid bewaart of dat je een intieme relatie aangaat en alle uitdagingen die daar uit voortvloeien tegemoet treedt?
Toen er einde aan mijn huwelijk kwam, vond ik dat ik mezelf eindelijk weer recht in de ogen kon kijken, omdat ik de moed had gehad er uit te stappen en iets te doen wat ik misschien al veel eerder had moeten doen.
En tegelijkertijd: dit nooit meer. Desnoods dan maar alleen zijn, maar zo ver van mezelf afraken, dat mag ik nooit meer laten gebeuren.
En toch ben ik er daarna nog twee maal ingetuind. Waarbij ik wel als verzachtende omstandigheid kan aanvoeren dat het die keren wel heel anders was.
In mijn huwelijk was ik in dermate destructieve vaste patronen verstrengeld geraakt dat ik van een groot deel van mezelf vervreemd was geraakt.
In wat een jaar of drie later amper de naam relatie mocht hebben, was het verlangen om met de ander verbonden te zijn zo waanzinnig sterk, dat ik mijn eigen identiteit letterlijk voelde verdampen. En dat is uiteindelijk ook heel onaangenaam.
Ook Een tweede "relatie" een jaar of zes later speelde dat intense verlangen me weer danig parten. Ik wilde zo ontzettend graag waardoor de ander zich beklemd voelde, en toen die relatie eindigde doorstond ik allesverterende angsten, omdat ik ervan overtuigd was dat ik zonder haar niet verder kon.
Toen ik ook die relatie te boven was gekomen, voelde ik me goed en sterk en ik had een rijk en vervullend leven, met veel vrienden en vooral vriendinnen. En ik bedacht: degene die mij tot een relatie weet te verleiden moet wel van heel goede huize komen.
Ik zag maar weinig relaties om me heen die ik benijdenswaardig vond, veelal zagen ze er vooral uit als een polis tegen de eenzaamheid, (die uiteindelijk maar in 50% van de gevallen uitkeert. Je kan beter maar op wat minder gevorderde leeftijd geleerd hebben hoe je het leven in je eentje vervullend kan inrichten, dan dat je dat op je tachtigste nog onder de knie moet krijgen als dan je partner overlijdt.)
En bovendien biedt een relatie geen enkele garantie tegen eenzaamheid. In een slechte relatie kan je je veel eenzamer voelen dan als je single bent. Vooral als je de leefregel hebt aangenomen dat je de vuile was niet buiten hangt, omdat je dan het meest dominante issue, het grootste probleem in je leven met niemand kunt delen.
Natuurlijk heb ik wel het verlangen naar een intieme verbinding met iemand, maar dan houd ik mezelf voor dat een mens zo oneindig veel verlangens heeft en dat het stomste wat ie kan doen is zich op één van die verlangens blind te staren, en te denken dat hij alleen gelukkig kan zijn als dat ene verlangen vervuld wordt. Vette kans dat je dan een heleboel mogelijkheden om andere verlangens wèl te vervullen over het hoofd ziet.
Maar toch is dat verlangen naar grenzeloze intimiteit wel heel erg sterk. In de tantra zeggen ze dat je verlangens je belangrijkste energieleveranciers zijn. Welnu ik denk dat heel veel van mijn energie juist door dit verlangen gevoed wordt. Soms denk ik wel eens, "het is misschien juist wel goed dat dit verlangen niet vervuld wordt, want als dat wel gebeurt zou ik wel eens een heleboel van mijn energie kwijt kunnen raken, om dan als een zombie met een goed glas wijn op de bank te belanden”.
Dat risico is zeker niet denkbeeldig, maar dat gebeurt dan niet omdat je verlangen helemaal vervuld is: je zult elkaar nooit helemaal kunnen kennen. Het mooie daarvan is dat je potentieel altijd nog weer dieper met elkaar verbonden kunt zijn, en dat er dus een potentieel onuitputbare bron van verlangens-energie is.
Nee die verlamming treedt op als de wegen naar een verdere vervulling van dat verlangen afgesloten lijken te zijn omdat je in verstarde patronen bent vastgeraakt.
Mijn verlangens naar verbinding weet ik op andere manieren te vervullen. Ik ervaar het als een enorme rijkdom dat ik de vrijheid heb om iedere vrouw alle aandacht te schenken die op dat moment goed voelt, zonder dat ik bang hoef te zijn dat er iemand jaloers wordt. Die vrijheid wil ik nooit meer kwijt. Ik wil niet in situaties terecht komen waarin ik me gedwongen voel mezelf te verloochenen.
Natuurlijk gaan de verlangens wel verder, en daar kan ik af en toe ook wel bij wegdromen. Maar dan probeer ik volgens de tantrische leefregel te leven: laat je leiden door je verlangens, maar maak je volstrekt niet druk of ze vervuld worden.
Dat klinkt natuurlijk allemaal heel stoer, maar toch is er een stemmetje dat zich afvraagt of het wel klopt.
En die twijfel kreeg een heel duidelijke stem tijdens het Zomeravondgastengesprek met Griet op de Beeck, die haar onvoorwaardelijk geloof uitsprak in de mogelijkheid van een intieme relatie, die blijvend verdiept kan worden en die blijvend ondersteuning biedt aan de verdere groei van beide partners en die stelde dat je volledig moet gaan voor waar je in gelooft.
Ik denk ook dat het realiseren van zo’n intieme relatie mogelijk is, dat het echter heel veel moeilijker is dan single leven, maar dat het je uiteindelijk verder kan brengen. Misschien zou ik hier toch wat meer volgens mijn eigen leefregel moeten leven: "als je een keus moet maken, bedenk dan wat je zou doen als je niet bang was: meestal kan je dat het beste doen". Als het zich nu zou voordoen, zou ik dan sterk genoeg zijn om er niet weer in te tuinen?
Afbeelding: Sarah Bernhardt als Hamlet
Klik hier voor de volledige afbeelding
Breng dit blog onder de aandacht van een vriend
reactie van Alexander de Savornin Lohman --- 29-Aug-2016 12:47
----------------------------------------------------------------
Je raakt voor mij de kern, Jeroen. Niets is (voor mij) moeilijker dan in een intieme relatie helemaal mijzelf te blijven. Bijna automatisch raak ik verstrikt in verlangens die helemaal worden uitgesproken omdat ik dat niet aandurf en patronen die ontstaan en die schijnzekerheid bieden. En zo creëer je je eigen wespennest. Breng daar maar eens orde in. Ik ben al blij dat ik geleerd heb dit te doen in relaties op grotere afstand. Het moet natuurlijk mogelijk zijn om dit ook in een intieme relatie te doen. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit gemakkelijk(er dan ik). misschien zijn er zelfs mensen die dit van nature in zich hebben. Benijdenswaardig, maar ik weet niet of ik zulke mensen benijd.
* verplicht veld
09-May-2016
15-Nov-2019
20-Oct-2019
19-Mar-2019
16-Nov-2018
30-Oct-2018
16-Oct-2018
03-Oct-2018
25-Sep-2018
18-Sep-2018
11-Sep-2018
09-Sep-2018
28-Sep-2017
18-Sep-2017
29-May-2017
15-Apr-2017
24-Mar-2017
24-Feb-2017
04-Feb-2017
28-Jan-2017
08-Jan-2017
26-Dec-2016
09-Dec-2016
23-Nov-2016
15-Nov-2016
03-Nov-2016
16-Oct-2016
07-Oct-2016
25-Sep-2016
15-Sep-2016
03-Sep-2016
27-Aug-2016
19-Aug-2016
07-Aug-2016
30-Jul-2016
12-Jul-2016
02-Jul-2016
28-Jun-2016
20-Jun-2016
14-Jun-2016
06-Jun-2016
30-May-2016
23-May-2016
16-May-2016