06-Jun-2016

Hoezo..... alles is Liefde?

In mijn eerste blog citeer ik Einstein die stelt dat alle krachten uiteindelijk tot liefde te herleiden zijn. Ik wil heel graag geloven dat alles liefde is, maar ik zou het ook wel graag willen begrijpen. En dan vooral hoe dat te rijmen is met al die negativiteit die er in de wereld is.

Dat bijvoorbeeld woede tot liefde te herleiden is, is nog wel aannemelijk te maken. Als we onze emoties nauwgezet waarnemen, dan kunnen we voelen dat ze gelaagd zijn. Een bekend voorbeeld is dat van ouders die kwaad zijn op hun kind omdat hel veel later dan afgesproken thuiskwam van een feestje. Die boosheid wordt gevoed door angst, want die ouders hebben in de rats gezeten. En waarom Is hun angst-emotie zo heftig? Omdat ze van hun kind houden!

Bij verdriet is het ook vaak duidelijk dat daar liefde onder zit. Bijna altijd als we verdriet voelen is dat omdat we iets of iemand waar we van houden kwijtraken. En ook al is de persoon, het ding of de omstandigheid waar we van houden er niet meer, dat wil niet zeggen dat die liefde er niet meer is. Er zijn mensen die het stoppen met rouwen voelen als een verraad aan hun liefde, Anderen gaan het object van hun liefde juist haten om van de pijn van het verdriet af te zijn. Maar misschien is er een derde weg:

Als het ons lukt om contact te maken met de liefde die er onder ons verdriet zit dan verandert dat verdriet van karakter. Dan is het  niet meer zo schrijnend en krijgt het iets zachts en weemoedigs, iets waar het goed toeven is, juist omdat we dan de liefde kunnen voelen.

Maar dan blijven we nog met de vraag: waar zijn al die moeilijkheden die een mens in zijn leven tegenkomt goed voor?

Ik ben ooit betrokken geweest bij het maken van een plan voor een groot nieuw bos. Omdat er nogal wat verschil van mening was over de wenselijke inrichting hebben we toen een onderzoek laten doen naar de beleving van bos. Twee groepen  proefpersonen kregen dezelfde diapresentatie van een wandeling door een mooi bos. De eerste groep kreeg te horen dat het een heel relaxte wandeling was met een duidelijke markering van goed begaanbare paden.  De andere groep hoorde bij dezelfde plaatjes het verhaal dat er allerlei obstakels waren en dat het regelmatig volstrekt onduidelijk was welke kant ze op moesten. De tweede groep voelde zich dan ook duidelijk minder prettig tijdens de wandeling dan de eerste. Maar het opmerkelijke was dat na afloop de mensen die die de moeilijke wandeling hadden gedaan veel positiever over hun wandeling waren dan de eerste groep.

Misschien moeten we het zich ontvouwen van de schepping wel als een super moeilijke magistrale  "boswandeling" zien.

Ik heb ooit een keer een ervaring gehad die dat beeld heel erg lijkt te bevestigen. Het was aan het eind van een spirituele cursusweek. Ik liet alles wat er gebeurd was een beetje op me inwerken toen ik ineens overvallen werd door een golf van dankbaarheid, zo intens dat alle gevoelens van dankbaarheid die ik daarvoor en daarna in mijn leven heb gehad daarbij volledig in het niet vallen. Ik moest huilen, huilen, huilen.

En het opmerkelijke was dat het dankbaarheid was voor alle moeilijkheden die ik tot dan toe in mijn leven had ontmoet, omdat ik juist door die moeilijkheden had kunnen zien wat ik en mijn liefde echt waard waren..

Illustratie: Bos in de omgeving van Brussel met Wilde Hyacinth en Bosannemoon

klik hier voor een vergroting

Breng dit blog onder de aandacht van een vriend

reactie van Frieda --- 06-Jun-2016 11:32
----------------------------------------------------------------
Lieve Jeroen, volgens mij ‘weet‘ jij al lang wat liefde is. Volgens mij kun je liefde niet weten met woorden of via je gedachten, liefde kun je vooral voelen en dan ‘weet‘ je het. Mooie blogs schrijf je, ik lees het met plezier. Dank voor het delen.

reactie van Marleen --- 06-Jun-2016 12:17
----------------------------------------------------------------
Lieve Jeroen, ik ervaar liefde als het grootste mysterie en ook de mooiste uitdaging die we als mensen kunnen ervaren. Veel van wat we in het alledaagse leven liefde noemen is het nog lang niet, maar dat geeft niet. Ik denk dat we allemaal onderweg zijn om liefde te ontwikkelen. Ik zie dat als de centrale opgave van de mensheid. We hebben nog een eind te gaan, maar er zijn prachtige voorbeelden die ons de weg gewezen hebben waarlangs we verder kunnen groeien in liefde. Veel van wat we nog om ons heen en ook nog bij onszelf zien mis gaan is te wijten aan vertroebeld bewustzijn. Compassie en vergeving is daar belangrijk, want uit onwetendheid wordt veel ellende geboren. Einstein was een bijzonder mens. Hij was niet alleen een wiskundig genie maar kon ook in de diepte van ons bestaan schouwen en daar zien dat alles Liefde is, zelfs onze verstorende werking op de grote natuurlijke Harmonie is deel van de weg die we te gaan hebben, nl. bewust terugkeren tot diezelfde Harmonie, niet omdat het moet, maar omdat we dit uit vrije wil besluiten. Elk besluit dat we nemen kunnen we met liefde vullen...of niet....Die vrijheid en verantwoordelijkheid is aan ons....de gevolgen van onze keuzes ook. Ja, alles is Liefde..... in Liefde, Marleen

Geef een reactie

* verplicht veld