Wat is Liefde?
Wat is Liefde?

Klik hier voor de
10 gulden regels
voor een liefdevol leven (met praktische tips)

(of hieronder als je tevens bericht wilt krijgen bij een
nieuwe aflevering van dit blog)



  
MENU    •    Houd me op de hoogte  

04-Feb-2017

Helende tearjerkers &

de kunst van het troosten


Op momenten dat ik niet zo goed in mijn vel zit, wil ik nog wel eens naar een tearjerker kijken. Dat deed ik meestal met een lichte gêne, vooral ook omdat ik het, ook bij meest triviale en voorspelbare scenario’s meestal niet droog wist te houden. En de gêne werd nog groter toen ik me realiseerde dat het in wezen mijn eigen pijn was waardoor ik werd geraakt. Me een beetje wentelen in zelfmedelijden, dat kon toch niet. Want ook als de held en heldin elkaar uiteindelijk toch weten te vinden wordt er pijn aangeraakt: de pijn van diep verlangde liefde die er nooit mocht zijn.

 

Die pijn is op dat moment echter helemaal niet zo schrijnend is, hij voelt dan eerder mild en ontroerend. Het voelt helend en ik denk dat het inderdaad dan ook helend is.


We hebben allemaal in ons leven butsen en builen opgelopen, en de pijn die daarmee gepaard ging is lang niet altijd helemaal verwerkt. Die hebben we ergens ver weggestopt om hem niet te hoeven voelen. Maar we ondervinden wel hinder van die weggemoffelde pijn. Dat kan zijn in de vorm van lichamelijke klachten, maar ook in de vorm van een verminderd vermogen om ons te verbinden, om lief te hebben of om schoonheid te ervaren, kortom om voluit te leven.


De enige manier om dergelijke niet verwerkte verwondingen te helen, is naar de pijn toe te gaan en die alsnog te ervaren, net zolang tot we die pijn helemaal kunnen omarmen waardoor hij langzaam van karakter verandert, van schrijnend in ontroerend, van bitter in zoet, van een gevoel van gemis naar een gevoel van rijkdom. Dat gebeurt wanneer we contact gaan krijgen met die liefde die onder de pijn zit, want pijn heeft bijna altijd te maken met onze liefde voor iemand of iets waarvan we worden afgesneden.
Tearjerkers maken het ons gemakkelijker met niet verwerkte pijnen in contact te komen, en die te verwerken door onze tranen te laten vloeien.


Voor mannen is het meestal moeilijker dan voor vrouwen om contact te maken met hun pijn. Mannen maken over het algemeen toch al moeilijker contact met hun gevoel, en voor mannen ligt uiting geven aan verdriet ook een beetje in de taboe-sfeer. Het wordt al gauw gezien als iets voor watjes. Maar eigenlijk is het juist heel dapper als je niet wegloopt voor je pijn maar erop afstapt en je hem helemaal toe-eigent.


Toch blijft voor mij, het idee dat ik me vermei in zelfmedelijden vaak een belemmering om de pijn aan te gaan. Iemand vertelde me laatst de oplossing die zij daarvoor had bedacht: "Dan stel ik me voor dat er iets heel ergs is gebeurd, bijvoorbeeld dat iemand van wie ik heel veel houd dood is. Nou dan komen de tranen wel!"
Er is een subtiel verschil in zelfmedelijden en het toelaten van de pijn. Bij zelfmedelijden zit een aspect van slachtoffer-denken, dan accepteer je de pijn niet helemaal echt, omdat er ook een soort verwijt naar het noodlot in zit. Om de pijn volledig toe te laten, moet je hem helemaal accepteren, als het ware omarmen, accepteren dat die pijn een wezenlijk deel van de heroïek van jouw unieke menszijn is.


De kunst van goed troosten is dan ook niet de pijn te verzachten, maar mensen te helpen bij hun pijn te zijn. Dat is niet eenieder zomaar gegeven. Vaak voelen we ons ongemakkelijk bij de pijn van een ander. Daardoor wordt het voor die ander juist moeilijker om bij zijn pijn te komen. Ook hebben we vaak de aanvechting om verzachtende dingen te zeggen, en ook dat is vaak niet behulpzaam.
Wel behulpzaam is wat ik maar compassie noem, en wat heel subtiel verschilt van medelijden. In medelijden zit een component van zielig vinden en dat is ondermijnend.
Compassie is proberen zelf iets van het lijden van de ander te voelen en, op wat voor manier dan ook, de ander te laten ervaren dat je een notie hebt van wat hij doormaakt. Meestal zijn daar niet veel woorden voor nodig. Dat is bijvoorbeeld ook wat er gebeurde bij de performance kunstenares Marina Abramovic’ die drie maanden lang zwijgend op een stoel in een museum zat en waarbij bezoekers uitgenodigd werden tegenover haar te gaan zitten. Daar ervoeren die bezoekers, en ook Marina, vaak een intens ontroerende ervaring.

Eigenlijk hoef je er alleen maar te zijn.
Als de ander zich gezien weet in zijn pijn maakt hem dat gemakkelijker zijn pijn te accepteren en ook gemakkelijker om hem te dragen, en zo te helen.


Ik kan hier wel mooi schrijven hoe het moet, maar in de praktijk weet ik vaak ook geen houding geven in situaties waarin een ander veel leed ondervindt. Ik herinner me een keer dat het wel goed ging en misschien is dat een verduidelijkend voorbeeld. Op een begrafenis condoleerde ik de dochter van de overledene. Ik was zelf ook verdrietig. Ik weet niet wat ik heb gezegd ik geloof niet veel, misschien heb ik haar alleen maar een aangekeken en een hand gegeven.
Later vertelde ze me dat pas nadat ze het verdriet in mijn ogen had gezien haar eigen verdriet had kunnen ervaren.



Breng dit blog onder de aandacht van een vriend


reactie van Karin Mollemans --- 13-Feb-2017 14:48
----------------------------------------------------------------

Interessant verhaal weer. Ik herken er wel wat in . Zelf gebruik ik vaak popmuziek voor dit soort dingen. Ik koppel liedjes aan mensen en onmoetingen. Soms lopen dingen anders dan je wilt en beschrijft zo‘n liedje iets mooi of iets minder moois uit zo‘n ontmoeting. Die liedjes zijn in het begin soms(te) pijnlijk om te horen maar omdat ze ook gekoppeld zijn aan de fijne momenten, kunnen ze zo mooi de pijn en het geluk in balans houden. Het helpt mij om dingen luchtigjes te herleven en pijn op te ruimen. Ik was me er niet zo van bewust dat ik dat zo doe, tot ik je blog las!


Geef een reactie

Naam *



Email (als je een melding wil dat je bericht verstuurd is
of als je een reactie wil)



Reactie






* verplicht veld

inhoud blog

09-May-2016

Einstein over Liefde


15-Nov-2019

Help de passie verdwijnt!


20-Oct-2019

Slow Sex


19-Mar-2019

Controverses rond relatietherapie


16-Nov-2018

Relatie verbeteren door ruzie?


30-Oct-2018

Geven als relatievalkuil


16-Oct-2018

Praten over Vrijen


03-Oct-2018

Relatie-valkuil: Verwachtingen


25-Sep-2018

Denken mannen echt maar aan één ding


18-Sep-2018

Hij wil vrijen, zij wil praten


11-Sep-2018

Relatie als antwoord op levensvragen


09-Sep-2018

Relatie valkuilen


28-Sep-2017

Griet op de Beeck


18-Sep-2017

Toewijding, Devotie en Ontzag


29-May-2017

Het verschil tussen vrouwen en mannen


15-Apr-2017

Passie & Toewijding


24-Mar-2017

Bloemen


24-Feb-2017

De spanning tussen verbinding en autonomie


04-Feb-2017

Helende tearjerkers & de kunst van het troosten


28-Jan-2017

Gatentheorie is schadelijke bullshit


08-Jan-2017

Hoed u voor het correcte denken


26-Dec-2016

Woede


09-Dec-2016

Verlangens de richtingaanwijzers van onze ziel


23-Nov-2016

Contact maken


15-Nov-2016

Wat Trump ons over liefde leert


03-Nov-2016

Geluk=Liefde


16-Oct-2016

Utereg me Stadsie


07-Oct-2016

‘Nog lang en gelukkig’ een sprookje?


25-Sep-2016

Kwetsbaarheid loont


15-Sep-2016

De mensheid groeit: steeds sneller!


03-Sep-2016

Liefdewerk


27-Aug-2016

To Be Single or not to Be Single


19-Aug-2016

Depressie, hoe kom je er vanaf


07-Aug-2016

Depressie als opstapje naar meer Liefde


30-Jul-2016

De helende kracht van Liefde


12-Jul-2016

Beauty is in the eye of the beholder


02-Jul-2016

(G)een Open Hart


28-Jun-2016

Wordt de wereld beter?


20-Jun-2016

Hoed u voor Verliefdheid


14-Jun-2016

Mannetjes en vrouwtjes


06-Jun-2016

Hoezo... alles is Liefde?


30-May-2016

Mildheid


23-May-2016

Onvoorwaarde­lijke liefde


16-May-2016

Van jezelf houden?